Op avontuur in de Nederlandse natuur: 24 uur op pad met Haglöfs-gids Jeffry Oonk

Voor avontuur hoef je niet ver te reizen. Dat weet wildernisgids en Haglöfs-ambassadeur Jeffry Oonk als geen ander. De buitenliefhebber gaat graag op micro-avontuur in Nederland en heeft al stapels mooie plekken bezocht. Buitenvrienden Geert en Nicole gingen mee op pad. 

“Wolven?” De uitgestippelde koers van de komende 24 uur zit nu al vol verrassingen en we zijn nog niet eens aan het micro-avontuur begonnen. We staan op vrijdagochtend aan de bosrand van Elspeet, een dorpje in het groene hart van de Veluwe. De ogen zijn nieuwsgierig gericht op de papieren landkaart voor ons. Wildernisgids en bioloog Jeffry Oonk wijst op een groen vakje op de kaart. “De jachtopzichter heeft hier een wolvenkoppel gezien. Ik heb de route daarom iets aangepast. Misschien spotten we ze wel”, vertelt hij enthousiast.
 

Het enthousiasme wordt gedeeld door Geert en Nicole. De twee Buitenvrienden zijn de winnaars van de winactie van Haglöfs en Bever en uitgenodigd voor een tweedaagse trektocht op de Veluwe, speciaal door Jeffry uitgezet. Dwars door heidevelden, zandverstuivingen, kluwen bossen en landgoederen. Inclusief een overnachting onder een tarp midden in de natuur. Het is duidelijk: het komende etmaal wacht ons een onvergetelijk buitenavontuur. 

Voor we op pad gaan, deelt Jeffry de uitrusting van Haglöfs uit. Rugzakken, hardshells, regenbroeken en slaapzakken komen tevoorschijn uit de achterklep van zijn Landrover. De lucht kijkt ietwat grijs en het miezert zacht. De waterdichte kleding komt als geroepen. Zodra de backpacks zijn gevuld met etenswaren en kampeerspullen, is het tijd om te vertrekken. Op naar landgoed Noorderheide. De eerste stop van de 19 kilometer die we vandaag afleggen.

De landschappen lopen naadloos in elkaar over. Naald- en loofbomen wisselen af met plukken heide en vennen. Los van ons clubje komen we niemand anders tegen. We hebben de natuur voor onszelf en dat is ultiem genieten. “Het leukste aan gidsen is mensen inspireren om naar buiten te gaan. De natuur heeft veel effect op mensen. Niet alleen het groen, maar ook de geur van het bos. Het is mooi om te zien wat de natuur met ons doet”, zegt Jeffry die voorheen als natuurfotograaf de wereld rondreisde.
 

De buitenfanaat heeft vele bijzondere diersoorten voor z’n lens gehad. En dat getrainde oog komt goed van pas. Waar wij aan voorbij gaan, blijft Jeffry staan. Hij spot de kleinste sporen en details. Van het modderbad van een wild zwijn tot een beschadigde boombast waar een hert met z’n gewei tegenaan heeft geschuurd. Zijn ontdekkingen steevast aangevuld met leuke anekdotes en interessante feitjes. “Tijdens het nalopen van de route een paar dagen geleden, heb ik een groep zwijnen met biggetjes gezien”, vertelt Jeffry terwijl we naast de modderpoel staan. We kijken elkaar verwachtingsvol aan. Hopelijk spotten we nog wat bosbewoners! 

Een puntige stapel zwerfkeien vangt even later onze blikken. Je verwacht het niet, maar op de Veluwe zijn piramides te vinden. Jeffry legt uit dat deze zijn aangelegd door Daniël George van Beuningen, de voormalige eigenaar van landgoed Noorderheide. Dat is niet het enige wat de rijke havenbaron liet optrekken. Op de Noorderheide is een heus waternetwerk te vinden. 3,5 kilometer aan gemetselde goten, vijvers en een pompstation banen zich een weg door het gebied. Het gerestaureerde netwerk is een (water)bron voor leven: planten, waterinsecten en salamanders zijn in de kunstmatige poelen neergestreken. 

Via de Tongerense Heide vervolgen we onze weg naar Landgoed Tongeren nabij Epe. Daar loopt een houten vlonderpad over een drassig grasland heen. Het water stroomt kalm onder de planken door. De zon breekt door als we op een bankje aan het eind van het vlonderpad neerploffen voor een welverdiende pauze. We naderen de eindbestemming van vandaag en daarmee een tof vooruitzicht: overnachten onder een tarp, midden in de natuur.

Geert en Nicole zijn gek op buitenavonturen. Van bikepacking tot bergbeklimmen; de twee vrienden trekken er graag op uit en delen een onvoorwaardelijke liefde voor de natuur. Kamperen buiten de gebaande paden is hen niet vreemd. Waar Nicole haar tentje afgelopen zomer opzette in Noorwegen, zocht Geert het voor zijn eerste wildkampeerervaring in de bergen. Met glimmende ogen vertelt hij: “Het was een koude nacht, maar een prachtige ervaring. Zeker toen ’s ochtends de zon opkwam en het licht weerkaatste op de sneeuw."

De laatste kilometers struinen we door uitgestrekte heidevelden tot we een bosrand bereiken. We zijn aangekomen op Landgoed Welna. Bij hoge uitzondering mogen we er een nachtje ons kamp opslaan. Wie hier ook in de bossen wil overnachten, kan een van de bijzondere huizen op Welna huren. Hier toef je dicht bij de natuur en ben je van alle gemakken voorzien.
 

Jeffry slaat linksaf het dichtbegroeide bos in. Takjes kraken onder onze wandelschoenen. Het enige geluid dat weerklinkt in deze door rust omgeven plek. De open plek waar we stoppen is omzoomd door hoge naaldbomen, die de late middagzon deels verschalken. We zetten twee tarps op. De ruime loue is de verzamelplek van vanavond. De tarp leunt in het midden op een stevige tak en biedt voldoende beschutting aan ons allemaal. Zittend op het zachte mos genieten we van het uitzicht en de kookkunsten van Jeffry. En dat is smullen geblazen. Op zijn 1-pits woodstove bereidt Jeffry heerlijke pizza’s en couscous.
 

Het lijkt of het zonlicht meebeweegt met de gangen. Bij het opdienen van het dessert is de schemer ingetreden. Onder het genot van een kop thee en Turks fruit sluiten we de eerste dag van het micro-avontuur af. Voordat we het in de gaten hebben, is het tijd om ons (lucht)bed op te zoeken. “De kans bestaat dat je vannacht wild hoort of zelfs ziet”, zegt Jeffry als we ons installeren voor de nacht. Met extra gespitste oren kruipen we in onze slaapzakken.

Voordat de eerste zonnestralen het bos verwarmen, staan we op. Het nachtje onder de tarp was voor Nicole en Geert even wennen, maar ze hebben heerlijk geslapen. “Ik vond het in het begin een beetje spannend om in een open bos te slapen, maar dat gevoel was snel weg. We hadden echt een topuitzicht vanuit de tarp!’’ Na een stevig ontbijt laten we de kampeerplek achter ons. Vandaag staat een hike van 16 kilometer op de planning met als eerste stop het Verscholen Dorp.

Het Verscholen Dorp ligt in de buurt van Vierhouten. In de Tweede Wereldoorlog verborgen Joden zich hier voor Duitse soldaten. De negen diep ingegraven hutten boden onderdak aan 95 mensen en zijn nog altijd tot de nok toe afgedekt met hout en riet om niet op te vallen. “De onderduikers namen geen enkel risico. De dorpsbewoners uit de buurt wisten van de schuilplaats af en bewaarden het geheim. Ze brachten eten en de dokter kwam langs”, licht Jeffry toe. Alles ging goed tot bij toeval anderhalf jaar later de plek werd ontdekt door Duitse soldaten. Het merendeel van de onderduikers wist op tijd te ontkomen. Helaas had niet iedereen geluk. Ter nagedachtenis aan hen staat op deze plek nu een indrukwekkende gedenksteen.

Via het Verscholen Dorp trekken we verder naar het gebied waar de wolven zijn gespot. Waar het gisteren bewolkt was, heerst vandaag de zon. Op een boomstam strijken we neer voor een laatste pauze. De koffie is net ingeschonken als Jeffry wijst naar de bosjes in de verte. “Ssst…” Een groep wilde zwijnen met biggetjes drentelt rustig voorbij. Op een steenworp afstand genieten we van het schouwspel. Even later worden we opgeschrikt door een kudde herten die als een trein het zandpad oversteekt. We kunnen ons geluk niet op.
 

Nauwlettend zetten we onze tocht voort, totdat Jeffry midden op het bospad stopt. We zijn de wolven op het spoor. Ze hebben letterlijk een boodschap achtergelaten. “Wolven laten zich zelden zien, maar ze zitten in de buurt”, zegt Jeffry. De laatste paar kilometers van het micro-avontuur zijn in aantocht. Al vlug is de parkeerplaats in zicht, waar het avontuur 24 uur geleden begon. “Veel mensen denken dat je meteen de beste spullen moet aanschaffen om op pad te gaan. Dat is niet nodig. Leen wat spullen, pak een oude sporttas in en trek eropuit. Je komt er vanzelf achter wat het beste voor jou werkt”, besluit Jeffry. Daar zijn Nicole en Geert het mee eens. “Gewoon doen!’’