Langeafstandswandelaar Ursula: ‘Niet de klok, maar je ritme bepaalt hoe de dag verloopt’

Buiten is voor iedereen. En voor iedereen anders. Ook voor fervent langeafstandswandelaar Ursula. Op haar linkerpols pronkt een bijzondere tatoeage: haar voetafdruk in de vorm van de voetafdruk van een zwarte beer. Een blijvende herinnering aan de legendarische Appalachian Trail die ze in 2009 in Amerika liep. Met 40 jaar ervaring op zak weet de 50-jarige verkoopster uit de Bever-winkel in Zwolle precies wat de beginnende en ervaren hiker nodig heeft. 

“Een hike voelt pas echt als een hike als ik ‘s avonds niet thuiskom. Als ik aan het eind van een wandeling weer naar huis moet, doet dat voor mij toch af aan de beleving. Als het kan, ben ik liefst een paar dagen tot wel twee weken weg. ‘s Morgens vroeg op, rugzak op en gaan. Ik stop zelden om vijf uur met wandelen, meestal loop ik tot in de avond door. Als ik dan ‘s nachts in m’n tentje lig en de regen boven me hoor vallen, ben ik volmaakt gelukkig. Dichterbij de natuur en de elementen kun je niet komen.”

Ursula’s liefde voor buiten begint rond haar tiende, als haar ouders haar voor het eerst meenemen naar Oostenrijk voor een wandelvakantie. In de jaren die volgen maakt het gezin verschillende huttentochten door Zuid-Europa. “Met vier andere gezinnen met kinderen overdag lopen en ‘s avonds met z’n allen in een berghut slapen. Dat waren soms best flinke afstanden, maar omdat het zo gezellig was, hadden we daar geen last van. Hoe hoger je kwam, hoe verder je kon kijken en hoe mooier het uitzicht. Dan vergeet je de moeheid vanzelf.”

Door de jaren heen legt Ursula in binnen- en buitenland talloze kilometers af. Hoeveel precies? “Ik heb geen flauw idee, dat houd ik echt niet bij,” lacht Ursula. “Ik weet waar ik aan het eind van de dag wil uitkomen om te overnachten, maar hoeveel kilometer dat precies is, weet ik zelden. Een smartwatch heb ik niet, een horloge ook niet en m’n telefoon zit ergens onderin de tas. Niet weten hoe laat het is, hoort ook bij de beleving. Je ritme bepaalt hoe de dag verloopt, niet de klok.”

Dat ritme leidde haar onder meer over trails in Nepal, Amerika, Australië, Denemarken en IJsland. Variërend van ontspannen hikes van een paar dagen, tot die eerder genoemde, heftige Appalachian Trail die Ursula in 2009 bewandelt. Vier keer vertrekt ze naar de VS om met een vriend delen van het in totaal 3000 kilometer lange langeafstandspad te lopen. Inmiddels heeft ze er 2000 kilometer op zitten. 

  
“De Appalachian Trail stond altijd hoog op mijn wensenlijstje. Tien jaar geleden was ‘ie nog lang niet zo bekend als toen wij hem deden. Integendeel: dat jaar liepen maar vijf Nederlanders de route, waar wij er dus twee van waren. Door films en documentaires kreeg de trail de afgelopen jaren heel veel aandacht, waardoor steeds meer wandelaars die kant op gaan. Ik vond het een fantastische ervaring. De tatoeage op mijn pols bewijst hoe fantastisch.”

Aan die tattoo kleeft een mooi verhaal. “Toen wij een paar dagen onderweg waren, vroegen meerdere mensen ons naar onze ‘trail name’. Wij wisten niet dat het gebruikelijk is om voordat je de trail gaat lopen een naam te kiezen waarmee je je onderweg voorstelt aan andere hikers. Mijn naam betekent ‘beer’ in het Latijn, en ik draag tijdens het wandelen altijd zwarte kleren (want: je ziet niet dat ze vies zijn én ze verkleuren niet snel in de was).” 

Beren spelen tijdens de trail op meerdere manieren een rol. “Op de route word je er continu aan herinnerd op te letten voor ‘black bears’. Ze zijn niet zozeer gevaarlijk, maar vooral geïnteresseerd in je eten. Mijn nickname kon er dus maar één zijn: Black Bear. Ik vind het geweldig dat ik mijn eigen voetafdruk in die van een zwarte beer – op ware schaal verkleind – op mijn pols vereeuwigd heb.” 

Ursula zit boordevol praktische tips voor beginnende en ervaren hikers. Met stip op één: ‘draag wol’. “Wat je tijdens een hike draagt is enorm belangrijk. Ik zweer zelf bij wollen kleding: het is niet benauwd warm, gaat niet stinken en (dus) kun je het meerdere dagen dragen. Ooit stapte ik een winkel in na een paar dagen stevig hiken, en toen ik dat vertelde, riep de winkelmedewerker verbaasd: ‘Maar je stinkt helemaal niet!’ En dat terwijl ik mijn merinowollen shirt toch echt al meerdere dagen aan had. Ik ben sowieso groot fan van icebreaker: hun kleding is ideaal voor hikers.”

Waar Ursula gaat, gaan haar wandelstokken met haar mee. “Die zijn dus níet alleen voor oude mensen, want ik loop al sinds m’n dertigste met die dingen. Niet te verwarren met Nordic Walking-stokken: die gebruiken mensen bij wijze van oefening voor het langlaufen. Wandelstokken zijn er voor je balans. Doordat je een paar extra ‘benen’ hebt blijf je beter rechtop lopen en loop je ontspannender. Daarbij bieden de wandelstokken ondersteuning bij het tillen van je rugtas.”

Want die rugtas zit bij Ursula meestal wel aardig gevuld. Ze heeft er maar liefst vier. “Afhankelijk van waar ik heen ga, hoe lang ik weg blijf en wat ik allemaal mee moet nemen. Ik heb een fantastische tas van Osprey die ik al meer dan vijftien jaar heb, daar past 40 liter in. Die is perfect wanneer ik meerdere dagen op pad ga, maar niet ga kamperen – dan slaap ik vaak ergens via Vrienden op de Fiets. Als ik m’n tent mee wil nemen voor een hike- en kampeeravontuur in Nederland, dan pak ik mijn Thule rugzak van 65 liter. Tijdens extremere expedities in koudere gebieden gebruikte ik altijd mijn 80-liter rugtas van Lowe Alpine. Zo heb ik voor elk hike-avontuur precies de tas die erbij past.” 

Als de keuze voor de tas gemaakt is, wacht Ursula nog een keuze: die voor de juiste tent. “Ik heb er maar liefst vijf. Ook hier hangt het af van waar ik heen ga, hoe lang, en hoe ‘extreem’ het er is. Maar voor ‘normale’ kampeersessies is mijn tweepersoons MSR-tent ideaal. Door te kiezen voor een tweepersoons-exemplaar heb je net dat beetje extra ruimte en kun je ook je spullen in de tent – dus droog – bewaren. Daarnaast ontbreken een fijne slaapmat en dito slaapzak, goede regenkleding en een setje extra kleren niet. Een tandenborstel en tandpasta, een zakmes en een blik witte bonen in tomatensaus, dan ben je er wel zo’n beetje. Ik ben geen grammenjager, maar neem liever niet (veel) meer mee dan nodig is. 

Een scheurtje in haar meniscus – in beide knieën – en twee kijkoperaties gooiden de afgelopen jaren roet in het eten. Nog steeds wandelt Ursula graag en veel, maar wel onder minder extreme omstandigheden. “Als ik een paar dagen vrij heb, pak ik m’n rugzak en vertrek ik richting een mooi wandelgebied. Het Drenthepad is favoriet, net als het Brabantse Vennenpad en de Walk of Wisdom rondom Nijmegen. Ik pak vaak een boekje uit de Bever-bibliotheek: daar vind je meerdere boeken met geweldige tips voor mooie wandelingen in Nederland. Binnenkort wil ik in ieder geval de Roots trail doen: de nog niet officieel bewegwijzerde route van Noord-Nederland naar Zuid-Brabant (459 km) die volgens wandelaars de tegenhanger van het te druk geworden Pieterpad gaat worden.”

Meestal wandelt Ursula een dag of twee alleen en haakt de andere twee dagen een vriend of vriendin aan. “Ik vind allebei even leuk. Als ik maar buiten ben. Daar kan ik volledig ontsnappen aan de drukte van de dag. De eerste twee uur kost het me nog wat moeite om mijn gedachten uit te zetten, maar daarna merk ik al snel dat er ruimte is voor rust en creatieve ideeën. Dan ruik ik iets wat ik niet kan plaatsen en ga ik op zoek om te zien waar die geur vandaan komt. Die volledig ontspannen momenten in de natuur zijn onbetaalbaar.”

Deze mooie wandelroutes langs de Nederlandse kust zijn zeker ook de moeite waard. Liever zelf een route bepalen? Lees dan dit handige artikel: Zo vind je de mooist wandelroutes dichtbij huis. Bekijk voordat je op pad gaat ook het Bever-blog voor uitgebreid wandeladvies, variërend van tips voor een dagtocht, bergwandeling, huttentocht tot een heuse expeditie. Of kom naar een van de Bever-winkels voor wandeladvies van een van onze gepassioneerde (wandel)experts.  

Meer bijzondere ervaringen en tips van andere buitenliefhebbers lezen? Wielrenfanaat Jeroen vertelt hoe meditatief wielrennen kan zijn en legt precies uit wat je daar zoal voor nodig hebt. Dat meditatieve ervaart wandelliefhebber Gaby soms al tijdens een wandeling door de Rotterdamse binnenstad, maar nog nét iets meer als ze met haar gezin wandelt over de Veluwe, de Schoorlse Duinen of Zuid-Limburg.