Het Zwitserse Wallis: voor grenzeloos mooie winters

Beginner of ervaren freerider, in de hooggelegen skigebieden van het Zwitserse Wallis leef je je uit. En altijd met fantastisch uitzicht op de imposante Alpen. Reporters Gert en Mike verkenden het winterwonderland op en naast de piste. 

De lift vertrekt in Blatten en zet je 700 meter hoger af in het hart van het skigebied. Op het moderne liftstation na zijn alle gebouwen in chaletstijl. De skischool herken je aan de poort met de heksenhoed, die verwijst naar een oude legende die als inspiratie dient voor de beroemde Hexen-Abfahrt. Skiërs stuiven dan verkleed als heksen de berg af, van de Hohstock (3118 meter) naar Blatten (1322 meter), een dolle afdaling van twaalf kilometer.

Belalp is met zijn zestig kilometer pistes liefelijk én spannend. In het skioord is alleen glijdend vervoer toegestaan. We huren skimateriaal en nemen de sneeuwscootertaxi naar Hotel Belalp, dat sinds 1856 boven op de Aletschgletsjer troont, naast een oude kapel. Het hotel heeft drieduizend eigenaars, verenigd in een burgerschap die democratisch beslist over investeringen. Vierduizenders (bergen hoger dan 4000 meter) omringen de vallei waarop we uitkijken tijdens de lunch.

Een uur later zien de restaurantgasten ons afdalen op sneeuwschoenen en krimpen tot stipjes in de sneeuw. Over ruim twee uur zijn we opnieuw in Blatten. De omgekeerde beweging van de gondellift dus, en ook van de kuddes koeien bij het begin van de zomer. Boeren laten hun vee graag grazen op rijke, hooggelegen Alpenweides, zoals naast ons hotel. Vroeger duurde de klim dágen. Onderweg sliepen de koeien in berghutten en de boer op de plankenvloer boven het vee - dat een behaaglijke warmte afgaf. De hutten staan als oude ijkpunten langs ons pad. Onze gids Fredy verwondert zich over de vele zangvogels die in de met verse sneeuw bepoederde Alpendennen zitten. ‘Normaal hoor je in maart weinig vogels,’ zegt Fredy. ‘De lente is te vroeg dit jaar.’

We speuren ondertussen met zijn verrekijker, op zoek naar gemzen. Waar de berg veel zon vangt, houden we afstand van elkaar. Dat moet, omdat de langzaam ontdooiende sneeuw ons niet meer allemaal samen kan dragen. Een waterval in de schaduw is nog hard bevroren. Maar in Blatten druppelt het smeltwater van de chalets en graanschuren. De lente is inderdaad vroeg, dat zien wij nu ook.

Skileraar en berggids Benny Jossen groeide op als zoon van veeboeren en is net als gids Fredy gehecht aan de natuur en de tradities van Belalp. Hij heeft Olympische kampioenen begeleid en laat je in zijn Bergführerstübli in het dorp Egga proeven van hartverwarmende bergkost en fijne wijnen. Vandaag maakt hij ons wegwijs in het skigebied. Boven aan de skilift naar Hohstock leidt een tunnel naar een van de mooiste freetracks in Zwitserland. De berg lijkt er op een theatertribune.

Legendarische Alpenreuzen als de Matterhorn en de Weisshorn maken het visuele spektakel compleet. Na een verse sneeuwval blijft de helling drie dagen voor freeriders gereserveerd. Daarna wordt-ie geprepareerd als brede, duizelingwekkende zwarte piste. Door het verhoogde lawinegevaar kunnen we nu helaas alleen maar een kijkje nemen. Maar dat hoeft de pret niet te drukken.

De overige pistes glijden opperbest en de “Kaffee fertig” (koffie met abrikozenschnaps en slagroom) jaagt de klamme kou uit onze kleren. Alle pistes, ook de freetracks waar je door onvoorbereide pistes skiet, worden in Belalp permanent op lawinegevaar gemonitord. Met de kracht van sneeuw spot je niet. Twintig jaar geleden rolde een hele bergflank naar beneden. ‘Zonder slachtoffers te maken’, zegt Benny. De mensen hier begrijpen de bergen op tijd.

De volgende ochtend testen we toerski’s uit. Eerst klim je op eigen kracht naar je vertrekpunt. De stijgvellen onder je ski’s zorgen voor grip op de sneeuw en de skibinding laat je hiel vrij bewegen, alsof je gewoon loopt. Steile hellingen beklimmen we zigzaggend. Twee uur en vijfhonderd hoogtemeters later lunchen we in het bergrestaurant van Combatseline. De keuken tovert een typische “Valais Platter” tevoorschijn. Daarna halen we de stijgvellen van onze ski’s en glijden zonder moeite terug naar Siviez. In Nendaz zijn er verschillende toerskiroutes die vorige winter open waren.